مشاوره آنلاین

مشاوره آنلاین برای مشکلات سلامت روان: بررسی سیستماتیک مداخلات همزمان فردی با استفاده از چت

مشاوره آنلاین به طور فزاینده ای برای پاسخگویی به تقاضای روز افزون برای خدمات بهداشت روان دارای پتانسیل در نظر گرفته می شوند .

با این حال، با افزایش خدمات ارائه شده به صورت آنلاین توسط روانشناسان، مشاوران و مددکاران اجتماعی، اطمینان از اینکه مشاوره ارائه شده توسط افراد متخصص این حوزه ارائه می شوند، حیاتی می شود.

این مقاله شواهدی را برای اثربخشی مشاوره و درمان چت آنلاین مرور می‌کند.

برای مشاوره آنلاین در زمینه های مختلف روانشناسی  با ما در تماس باشید.

علیرغم استفاده از معیارهای مرور فراگیر، تنها شش مطالعه مرتبط پیدا شد. آنها نشان دادند که اگرچه شواهد در حال ظهوری وجود دارد که از استفاده از چت آنلاین پشتیبانی می کند، کیفیت کلی مطالعات ضعیف است، از جمله تعداد کمی از کارآزمایی های تصادفی کنترل (RCT).

 بیشتر بخوانید : بهترین مشاوره طلاق

نیاز فوری به تحقیقات بیشتر برای حمایت از اجرای گسترده این شکل از ارائه خدمات سلامت روان وجود دارد.

پریشانی روانی بار مهمی بر دوش افراد و جامعه است. تقریباً نیمی از جمعیت در طول زندگی خود اختلال روانی را تجربه خواهند کرد (کسلر، برگلوند و همکاران، 2005؛ مریکانگاس و همکاران، 2010؛ اسلید، جانستون، اوکلی براون، اندروز، و وایتفورد، 2009). علاوه بر این، بین یک پنجم (اسلید و همکاران، 2009) تا یک چهارم (کسلر، چیو، دملر، مریکانگاس و والترز، 2005) از جمعیت، معیارهای یک اختلال روانی را در طول هر دوره 12 ماهه برآورده خواهند کرد.

مشکلات سلامت روان شایع هستند، اگرچه اکثر موارد (78٪) خفیف یا متوسط ​​هستند، با شرایط جدی (باعث اختلال قابل توجه در عملکرد عمومی) محدود به نسبت کوچکتر، اما هنوز قابل توجهی از جمعیت (22٪؛ Kessler، Chiu) و همکاران، 2005).

اختلالات روانی بیشتر در میان بزرگسالان جوان شایع است و سه چهارم تمام اختلالات در طول زندگی از سن 24 سالگی شروع می شود (کسلر، برگلوند و همکاران، 2005؛ مریکانگاس و همکاران، 2010؛ اسلید و همکاران، 2009). در نتیجه، یک استدلال قوی وجود دارد که مداخلات طراحی شده برای پیشگیری یا ارائه درمان زودهنگام باید جوانان را هدف قرار دهد (کسلر، برگلوند و همکاران، 2005).

شیوع بالای پریشانی روانی تأثیر قابل‌توجهی بر اقتصاد ملی دارد، هم از هزینه‌های مستقیم (مانند مشاوره، دارو، و بستری شدن در بیمارستان) و هم از هزینه‌های غیرمستقیم، مانند از دست دادن بهره‌وری کارگران، کاهش عرضه نیروی کار، پرداخت‌های حمایتی از کارافتادگی، و مراقبت‌های بدون دستمزد. سازمان بهداشت جهانی، 2006).

به عنوان مثال، در طول سال مالی 2004-2005، استرالیا 4.1 میلیارد دلار استرالیا (4.27 میلیارد دلار آمریکا) را برای خدمات بهداشت روان (مانند خدمات بستری و سرپایی، داروهای تجویزی، خدمات بهداشت روانی جامعه، و تحقیقات) یا 8٪ از کل هزینه کرد. کل هزینه های بهداشتی (موسسه بهداشت و رفاه استرالیا، 2010). پریشانی روانی در کارکنان هر سال به اقتصاد استرالیا 5.9 میلیارد دلار استرالیا (6.14 میلیارد دلار) هزینه از دست دادن بهره وری وارد می کند (هیلتون، اسکافهام، وکیو و وایتفورد، 2010). ارائه خدمات فعلی پاسخگوی هزینه های اجتماعی و اقتصادی مشکلات سلامت روان نیست.

بیشتر بخوانید: روش جلوگیری ازخیانت همسر

علیرغم شیوع گسترده پریشانی روانی و تأثیر آن بر اقتصادهای ملی، در دسترس بودن و استفاده از خدمات سلامت روان به طرز نگران کننده ای پایین است. تنها 35% تا 40% از افرادی که معیارهای یک اختلال روانی را برآورده می کنند به دنبال درمان حرفه ای هستند (Bebbington et al., 2000; Burgess et al., 2009; Wang et al., 2005). علاوه بر این، جوانان گروه سنی کمتری هستند که به دنبال کمک حرفه ای هستند (برجس و همکاران، 2009؛ تانیلیان و همکاران، 2009).

،موانعی که معمولاً برای کمک جویی ذکر می شود عبارتند از: زندگی در یک منطقه روستایی (Emmelkamp، 2005)، انگ زدن خود و ادراک شده به دنبال کمک برای مشکلات سلامت روان (بارنی، گریفیث، جورم، و کریستنسن، 2006)، و داشتن نگرش های منفی نسبت به کمک گرفتن یا داشتن تجربیات منفی گذشته با متخصصان بهداشت روان (Rickwood) ، دین و ویلسون، 2007). در حالی که ارائه خدمات به هر فردی که مشکل سلامت روانی دارد نه امکان پذیر است و نه لزوما مناسب است، اما هنوز نیاز به غلبه بر موانع برای افرادی که می‌خواهند به دنبال کمک حرفه‌ای باشند و در حال حاضر از آنها محروم هستند (برجس و همکاران، 2009).

فناوری ارتباط از راه دور برای ارائه درمان غیر چهره به چهره ممکن است به رفع این مشکل ارائه خدمات کمک کند. نامه ها، تماس های تلفنی و پیوندهای تلویزیونی مدار بسته، از دهه 1950 مورد استفاده قرار گرفته اند (پرل، لانگسام، و نیرنبرگ، 2011). با این حال، با گسترش روزافزون استفاده از اینترنت در دهه گذشته، خدمات روانشناختی آنلاین به شدت رشد کرده است (باراک، هن، بونیل-نیسیم و شاپیرا، 2008). اکنون تعداد زیادی وجود دارد

وب‌سایت‌های آموزشی روانی، گروه‌های پشتیبانی آنلاین، برنامه‌های خودیاری تعاملی، و روان‌شناسانی که از طریق تبادل ایمیل، مکالمات اتاق گفتگوی متنی، وب‌کم‌ها و مبادلات فقط صوتی، مشاوره گروهی و فردی آنلاین می‌دهند (ابوت، کلین، و سیچومسکی، 2008; Ybarra & Eaton، 2005).

انتظار می‌رود که حضور این خدمات روان‌شناختی آنلاین نه تنها افزایش یابد، بلکه از خدمات پیام کوتاه (SMS)، برنامه‌های کاربردی تلفن هوشمند (برنامه‌ها)، بازی‌های رایانه‌ای و جهان‌های مجازی منشعب شده و از آنها استفاده کند (باراک و گروول، 2011).

بیشتر بخوانید: مشاوره ازدواج

Rickwood (2012) استدلال کرده است که ما وارد عصری می شویم که در آن “طیف الکترونیکی” مداخلات برای سلامت روان جوانان وجود دارد که می تواند نیازها را در سراسر طیف مداخلات برای حمایت از بهزیستی روانی برآورده کند.

شواهد در حال افزایش نشان می‌دهد که خدمات روان‌شناختی آنلاین به همین صورت است

خوب به عنوان خدمات مشابه ارائه شده رو در رو (باراک و همکاران، 2008؛ گینزبری و بلاشزینسکی، 2011؛ ​​گریفیتس و کریستنسن، 2006؛ کالتنتالر، پری، و بورلی، 2004؛ نیومن، اسکودنی، لیرا11، و Pr20) .

باراک و همکاران در فراتحلیل جامع خود از مداخلات مبتنی بر اینترنت. (2008) اندازه اثر کلی را 0.53 گزارش کردند، اندازه اثر متوسط، که با مداخلات سنتی چهره به چهره قابل مقایسه است.

انواع مداخلات آنلاین در حال حاضر هیچ نامگذاری توافقی برای توصیف خدمات روانشناختی مختلف ارائه شده از طریق اینترنت وجود ندارد. اصطلاحات رایج عبارتند از: مشاوره آنلاین (یا درمان)، مشاوره اینترنتی (یا درمان)، سایبرتراپی، درمان الکترونیکی (یا مشاوره الکترونیکی)، درمان با واسطه رایانه و مداخلات مبتنی بر وب.

برخی از محققان از تعاریف گسترده ای از مداخلات روانشناختی ارائه شده در اینترنت استفاده کرده اند، مانند “هر نوع تعامل درمانی حرفه ای که از اینترنت برای ارتباط متخصصان سلامت روان واجد شرایط و مشتریان آنها استفاده می کند” (روکلن، زک و اسپایر، 2004، ص. 270)، یا هر گونه ارائه خدمات بهداشت روانی یا رفتاری، از جمله، اما نه محدود به درمان، مشاوره، و آموزش روانی، توسط یک پزشک دارای مجوز به مشتری در یک محیط غیر حضوری از طریق فناوری های ارتباطی از راه دور مانند تلفن. ، ایمیل ناهمزمان، چت همزمان و ویدئو کنفرانس.

بیشتر بخوانید: مشکلات بعد از طلاق برای زنان

(Mallen & Vogel, 2005, p. 764) با این حال، این تعاریف مبهم هستند و به تمایز بین انواع مداخلات کمکی نمی کنند. چندین محقق کوشیده اند تا یک اصطلاح یکپارچه ارائه دهند

برای برچسب زدن، تعریف و دسته بندی خدمات روانشناختی مختلف ارائه شده به صورت آنلاین (ابوت و همکاران، 2008؛ باراک، کلین، و پرودفوت، 2009؛ روکلن و همکاران، 2004). با این حال، این تلاش ها هنوز به طور گسترده در جامعه روانشناختی پذیرفته نشده است.

جامع ترین طبقه بندی مربوط به باراک، کلین و پرودفوت (2009) است که مداخلات آنلاین را به چهار دسته تقسیم می کنند: (الف) مشاوره و درمان آنلاین. (ب) مداخلات مبتنی بر وب. (ج) نرم افزار درمانی مبتنی بر اینترنت؛ و (د) نشریات شخصی، گروه های پشتیبانی آنلاین و ارزیابی های آنلاین. جدول 1 از این طبقه بندی برای تشریح انواع فرعی خدمات آنلاین مختلف استفاده می کند که در حال حاضر در دسترس هستند.

مشاوره و درمان آنلاین به عنوان “یک مداخله در سلامت روان بین یک بیمار (یا گروهی از بیماران) و یک درمانگر، با استفاده از فناوری به عنوان روش ارتباط” تعریف می شود (باراک و گروول، 2011، ص 157).

روش‌های ارتباطی شامل تبادل ایمیل، انجمن‌ها، چت (پیام‌رسانی فوری)، صدا (مبادله فقط صدا) و وب‌کم‌ها (مانند دوربین‌هایی که ویدیو را از طریق اینترنت منتقل می‌کنند). برخی از وب سایت ها، مانند LivePerson، مشاوره و درمان آنلاین را با استفاده از انواع روش های ارتباطی، از جمله چت آنلاین، ایمیل، و صدا ارائه می دهند (فین و بروس، 2008).

 بیشتر بخوانید: دلایل مهم برای مشاوره پیش از ازدواج

مبادلات ارتباطی می توانند ناهمزمان باشند، به این معنی که در زمان بین تماس ها تاخیر دارند، یا همزمان، به این معنی که در زمان واقعی رخ می دهند – یعنی هیچ تاخیر زمانی قابل توجهی بین تعامل ها توسط کاربر درک نمی شود (پرل و همکاران، 2011).

روش‌های ارتباطی که به طور منظم پاسخ‌های آنی را ارائه نمی‌دهند، مانند ایمیل‌ها و انجمن‌ها، ناهمزمان هستند، در حالی که برنامه‌هایی که امکان برقراری ارتباط بلادرنگ را فراهم می‌کنند، مانند چت، صدا و وب‌کم، همزمان هستند.

مداخلات مبتنی بر وب یک برنامه مداخله ای عمدتاً خود هدایت شده است که با استفاده از یک برنامه آنلاین تجویزی که از طریق یک وب سایت اجرا می شود و توسط مصرف کنندگانی که به دنبال کمک های مرتبط با سلامت و سلامت روان هستند، اجرا می شود.

برنامه مداخله خود تلاش می کند تا از طریق ارائه مطالب مرتبط با سلامت و استفاده از مؤلفه های مبتنی بر وب تعاملی، تغییر مثبت ایجاد کند و یا دانش، آگاهی و درک را بهبود بخشد. (باراک و همکاران، 2009، ص 5)

برنامه‌های مبتنی بر وب می‌توانند شامل مداخلات آموزشی (به عنوان مثال، برنامه‌هایی درباره ویژگی‌های مرتبط با یک اختلال روانی، توضیح علائم، علل، اثرات و گزینه‌های درمانی)، درمان‌های خودیاری (مانند، برنامه‌های آنلاین خود هدایت‌شده برای درمان یا پیشگیری باشند. مداخلات مثبت شناختی، رفتاری و عاطفی را ارتقا دهید و مداخلات مورد حمایت درمانگر (به عنوان مثال، مشابه مداخلات خودیاری، اما با یک متخصص سلامت روان برای ارائه حمایت، راهنمایی و بازخورد)

نرم افزارهای درمانی مبتنی بر اینترنت با استفاده از برنامه نویسی کامپیوتری پیشرفته، مانند هوش مصنوعی و نرم افزارهای تشخیص زبان، از مداخلات مبتنی بر وب متمایز می شوند (باراک و همکاران، 2009). این دسته شامل شبیه سازی کامپیوتری مکالمات درمانی است. اینها ورودی متن مشتری را برای عبارات و مضامین کلیدی تجزیه و تحلیل می کنند و سپس با استفاده از الگوریتم های مبتنی بر اسکریپت مکالمات درمانی، پاسخ مناسبی را ارائه می دهند. ELIZA شامل یک برنامه کامپیوتری اولیه بود که برای شبیه سازی یک مکالمه درمانی غیر مستقیم بر اساس اصول روان درمانی راجریان طراحی شده بود (Weizenbaum, 1966).

زندگی آنلاین خود را مدیریت کنید (MYLO) یکی دیگر از برنامه های خودکار کمکی مبتنی بر رایانه است که مکالمه بین مشتری و درمانگر را شبیه سازی می کند، اما بر اساس اصول روش درمانی سطوح است (کری، 2006).

چهارمین و تا حدودی بی شکل، دسته دیگر شامل گروه های پشتیبانی آنلاین، ارزیابی سلامت روان آنلاین، و برنامه های کاربردی تلفن هوشمند است (باراک و گروول، 2011؛ ​​باراک و همکاران، 2009). گروه‌های پشتیبانی آنلاین به افراد مبتلا به مشکلات سلامت روان اجازه می‌دهند به طور همزمان یا ناهمزمان با یکدیگر ارتباط برقرار کنند (به عنوان مثال، از طریق ایمیل، انجمن‌ها، یا اتاق‌های گفتگو)، و می‌توانند با یا بدون تعدیل توسط یک متخصص سلامت روان (Castelnuovo، ​​Gaggioli، Mantovani) رخ دهند. و ریوا، 2003). وب سایت ها ممکن است ابزارهای غربالگری و ارزیابی سلامت روان را ارائه دهند – افراد برای به دست آوردن نشانه ای از وضعیت سلامت جسمی یا روانی خود پرسشنامه هایی را پر می کنند (Ybarra & Eaton, 2005).

همچنین برنامه های کاربردی تلفن هوشمند رفتاری شناختی وجود دارد که اکنون به افراد اجازه می دهد افکار منفی و غیرمنطقی را در هر زمان و هر کجا که هستند ردیابی کرده و به آنها پاسخ دهند (باراک و گروول، 2011).

اثربخشی مداخلات آنلاین طبقه‌بندی که قبلاً توضیح داده شد، امکان مقایسه انواع مختلف مداخلات آنلاین را از طریق بررسی‌های سیستماتیک و متاآنالیز فراهم می‌کند.

چندین محقق قبلاً این کار را انجام داده‌اند، به‌ویژه با توجه به مداخلات مبتنی بر وب (اندروز، کوی‌پرز، کراسک، مک‌اووی، و تیتوف، 2010؛ باراک و همکاران، 2008؛ گینزبری و بلاشزینسکی، 2011؛ ​​گریفیتس و کریستنسن، 200; Reynolds، 2009؛ Kaltenthaler و همکاران، 2004؛ Manzoni، Pagnini، Corti، Molinari، & Castelnuovo، ​​2011؛ ​​نیومن و همکاران، 2011؛ ​​Postel، de Haan، و De Jong، 2008).

گریفیث و کریستنسن (2006) مداخلات مبتنی بر وب خودیاری را بررسی کردند و شواهد ثابتی مبنی بر کارآمد بودن برنامه های آنلاین یافتند. نیومن و همکاران (2011) یک گام فراتر رفت و درمان‌های مبتنی بر وب خودیاری را با درمان‌های مبتنی بر وب تحت حمایت درمانگر برای درمان اختلالات اضطرابی و خلقی مقایسه کرد. در حالی که درمان‌های مبتنی بر وب خودیاری، اضطراب و اختلالات خلقی را به طور مؤثر درمان می‌کنند، مداخلات تحت حمایت درمانگر بهترین نتایج را به‌ویژه برای افسردگی بالینی ارائه می‌دهند.

باراک و همکاران در فراتحلیل جامع خود. (2008) اثربخشی روشهای مشاوره آنلاین را بررسی کرد. آنها چت، انجمن، ایمیل، صدا، و روش های وب کم را مقایسه کردند. چت و ایمیل موثرتر از روش های انجمن و وب کم بودند. با این حال، نویسندگان خاطرنشان می‌کنند که این تحلیل به دلیل تعداد کم مطالعات در هر روش محدود شده بود.

مقاله های مربوط به چت آنلاین به عنوان یک قالب مورد توجه ویژه است. از 9 مقاله بررسی شده، هفت مورد مداخلات گروهی تحت رهبری درمانگر با استفاده از اتاق های گفتگو بود (Gollings & Paxton، 2006؛ Harvey-Berino و همکاران، 2002؛ HarveyBerino، Pintauro، Buzzell، و Gold، 2004؛ Hopps، Pépin، و Boisvert، 2003؛ لیبرمن و همکاران، 2005؛ وودراف، ادواردز، کانوی، و الیوت، 2001؛ زابینسکی، ویفلی، کالفاس، وینزلبرگ، و تیلور، 2004). از دو مطالعه باقی مانده، یکی ترکیبی از پشتیبانی چت، به جای مشاوره، همراه با یک وب سایت خودیاری بود (هاسون، اندربرگ، تئورل، و آرنتز، 2005).

بنابراین، از 9 مطالعه، تنها یک مطالعه اثربخشی مشاوره چت آنلاین همزمان فردی را بررسی کرد (کوهن و کر، 1998).

این یک شکاف قابل توجه در شواهد مربوط به مشاوره چت آنلاین همزمان فردی – یک شکل بسیار در دسترس از درمان آنلاین را نشان می دهد.

بررسی شواهدی برای مشاوره گفتگوی آنلاین همزمان فردی مشاوره آنلاین به طور گسترده در دسترس است: جستجوی «مشاوره آنلاین» در گوگل حدود 4060000 نتیجه را بازیابی کرد و از 10 وب سایت اول، 9 کلینیک مجازی بودند که مشاوره چت آنلاین را ارائه می کردند. علاوه بر این، چندین کتاب درسی و دوره های آموزشی در حال حاضر با هدف آموزش مهارت های لازم برای ارائه مشاوره چت آنلاین (جونز و استوکس، 2009؛ کراوس، زاک، و استریکر، 2004؛ مورفی، مک فادن، و میچل، 2008). همچنین مجموعه‌ای از ادبیات در حال تجزیه و تحلیل فرآیندهای مشاوره چت آنلاین وجود دارد (مالن، جنکینز، ووگل و دی، 2011؛ ​​ویلیامز، بامبلینگ، کینگ، و ابوت، 2009)، از جمله اتحاد کاری (هانلی و رینولدز، 2009). ، تأثیر جلسه (کینگ، بامبلینگ، رید و توماس، 2006)، و نگرش مشتری به مشاوره چت آنلاین (اسکینر و لاتچفورد، 2006؛ یانگ، 2005).

مالن و همکاران (2011) و ویلیامز و همکاران. (2009) هر دو فرآیندها را در یک جلسه چت آنلاین مطالعه کرده اند. مالن و همکاران گزارش داد که مشاوران چت آنلاین در دوره آموزشی اغلب تأیید و اطمینان می‌دهند و سؤالات آشکار و متضاد می‌پرسند. با این حال، مشاوران در حال آموزش کمتر از مشاوران حضوری از تفسیر استفاده می کنند یا راهنمایی مستقیم ارائه می دهند. ویلیامز و همکاران گزارش داد که مشاوران خط کمکی کودکان اغلب از بازنویسی، پرسیدن سوالات مقابله‌ای و جستجوی اطلاعات استفاده می‌کردند، اما کمتر از همدلی، تشویق و پرسیدن سوالات احساس‌محور استفاده می‌کردند. هر دو مطالعه پیشنهاد کردند که مشاوران چت آنلاین از تکنیک‌های گزارش‌سازی و جمع‌آوری اطلاعات برای جبران کمبود نشانه‌های غیرکلامی استفاده می‌کنند.

علاوه بر این، پیشنهاد شده است که سرعت آهسته جلسات چت آنلاین ممکن است دامنه تکنیک های مورد استفاده را محدود کند (ویلیامز و همکاران، 2009). با این وجود، هر دو مطالعه به این نتیجه رسیدند که بیشتر مداخلات مشاوره ای که در طول مشاوره استفاده می شود، می توانند با موفقیت به چت آنلاین منتقل شوند.

انتقاد مکرر از مشاوره چت آنلاین، دشواری درک شده تشکیل یک اتحاد کاری است (فنیکل و همکاران، 2002). به نظر می رسد که این یک نگرانی مشروع است، زیرا ایجاد یک اتحاد کاری آنلاین دشوارتر است، اگرچه اتحادهای ایجاد شده برای تسهیل تغییرات روانی کافی به نظر می رسند (هانلی، 2009؛ کینگ، بامبلینگ، رید و همکاران، 2006). عوامل خاصی که بر ایجاد یک اتحاد درمانی آنلاین تأثیر می‌گذارند عبارتند از منطق پشت تصمیم هر مشتری برای کمک گرفتن از یک سرویس چت آنلاین، مهارت‌های ارتباطی با واسطه کامپیوتری خود مشاور (مانند استفاده از شکلک‌ها)، موانع فنی، و «کنترل» درک شده جلسه. به عنوان مثال، نوع مداخله و منظم بودن جلسات؛ هانلی، 2011). علاوه بر این، به نظر می رسد که این مشکل در ایجاد یک رابطه درمانی با تمایل بیشتر مشتریان آنلاین به افشای خود، که به عنوان اثر بازدارندگی نیز شناخته می شود، خنثی می شود (سولر، 2004).

تحقیقات در مورد تأثیر جلسه چت آنلاین همزمان مثبت بوده است (باراک و بلوخ، 2006؛ رینولدز، استایلز، و گروهول، 2006). این نشان می‌دهد که چت آنلاین می‌تواند ویژگی‌های فرآیند (یعنی عمق و روان) و خلق و خوی مشتری (یعنی مثبت‌اندیشی و برانگیختگی) را که با احساس مفید بودن جلسه مرتبط است، القا کند (باراک و بلوچ، 2006).

با این حال، کینگ، بامبلینگ، رید و همکاران. (2006) گزارش داد که مشتریان مشکلات خود را به طور موثرتر از طریق تلفن نسبت به آنلاین حل می کنند. نویسندگان پیشنهاد کردند که این ممکن است مربوط به زمان بوده باشد، زیرا تایپ کردن فرآیندی کندتر از صحبت کردن از طریق تلفن است.

مشتریان آنلاین همچنین به نظر می رسد که نگرش کلی مثبتی نسبت به مشاوره چت آنلاین دارند. رتبه بندی مشتریان مشاوران چت آنلاین در LivePerson سطح بالایی از رضایت از خدمات را نشان می دهد (فین و بروس، 2008).

به طور معمول، مشتریان آنلاین ناشناس بودن، راحتی و امنیت عاطفی محیط آنلاین را به عنوان انگیزه های مهم برای انتخاب مشاوره چت آنلاین گزارش کردند (کینگ، بامبلینگ، لوید و همکاران، 2006؛ اسکینر و لاچفورد، 2006؛ یانگ، 2005). با این حال، مشتریان همچنین گزارش دادند که نگران محرمانه بودن (به عنوان مثال، افرادی هستند که به اطلاعات خود دسترسی داشته اند) و مشکلات فنی (به عنوان مثال، تاخیر زمانی، یا عدم امکان دسترسی به مشاور) دارند.

مشاوره و درمان چت آنلاین حوزه ای است که به سرعت در حال رشد است و موضوع مطالعات بسیاری بوده است. با این حال، سؤالات زیادی در مورد تأثیر مشاوره و درمان چت آنلاین، به ویژه برای مشاوره فردی یا درمانی که از طریق چت آنلاین همزمان انجام می شود، باقی می ماند.

با افزایش تقاضا برای درمان‌های روان‌شناختی مبتنی بر شواهد، ارائه‌دهندگان خدمات باید مطمئن باشند که درمان‌هایشان نتایج را برای مشتریانشان بهبود می‌بخشد (کری، ریکوود و بیکر، 2009). مطالعه حاضر بررسی سیستماتیک شواهد مربوط به پیامدهای مشاوره و درمان چت آنلاین همزمان فردی را انجام می دهد – نوعی از ارائه خدمات سلامت روان آنلاین که دقیقاً با درمان چهره به چهره مطابقت دارد و با حوزه ای که تحقیق در آن بررسی نشده است.

مطالعات شامل مجموعاً شش مطالعه معیارهای ورود را داشتند و خلاصه‌ای از هر یک در جدول 3 ارائه شده است. این مطالعات شامل دو کارآزمایی تصادفی‌سازی شده شاهد (RCTs) و چهار مقایسه طبیعی بود. دو مطالعه چت آنلاین را با مشاوره حضوری مقایسه کردند، سه مطالعه چت آنلاین را با مشاوره تلفنی مقایسه کردند، در حالی که یک مطالعه چت آنلاین را با گروه کنترل لیست انتظار مقایسه کرد. مطالعات از آمریکا (1)، استرالیا (1)، کانادا (1)، انگلستان (1) و هلند (2) بودند.

مشاوره اینترنتی

مطالعه کوهن و کر (1998) 24 دانشجوی آمریکایی را در مقطع کارشناسی استخدام کرد که خود را به عنوان خواهان کمک برای اضطراب معرفی کردند. آنها به طور تصادفی در یک جلسه مشاوره چت آنلاین یا یک جلسه مشاوره حضوری که توسط دانشجویان فارغ التحصیل روانشناسی مشاوره هدایت می شد، قرار گرفتند. این مطالعه کاهش قابل توجهی را در اضطراب گزارش کرد که توسط پرسشنامه اضطراب صفت وضعیتی (STAI) برای هر دو شرایط آنلاین و چهره به چهره رتبه بندی شده است. با این حال، هیچ اندازه اثر گزارش نشده است. هیچ تفاوت معنی داری بین شرایط آنلاین و حضوری یافت نشد.

تجارب کودکان با پشتیبانی چت و پشتیبانی تلفنی

مطالعه Fukkink و Hermanns (2009a) مقایسه ای طبیعی از خدمات مشاوره آنلاین و تلفنی در Kindertelefoon هلندی بود. در ابتدا، 902 کودک هلندی با میانگین سنی 14 سال استخدام شدند. حدود سه چهارم آنها زن بودند. 339 شرکت کننده به صورت آنلاین و 563 شرکت کننده تلفنی بودند. مشکلات ارائه شده متنوع بودند، از جمله روابط، موقعیت های خانه، خشونت/اجبار، و مشکلات عاطفی (مانند تنهایی، آسیب رساندن به خود، افسردگی). مداخلات یک جلسه مشاوره بود که توسط مشاوران داوطلب آموزش دیده رهبری می شد. بلافاصله پس از جلسه مشاوره، رفاه مشتری برای شرکت کنندگان پشتیبانی شده از چت آنلاین (ES = 0.62، متوسط) و تلفن (ES = 0.34، کوچک) افزایش یافت.

بار درک شده مشکل ارائه شده هم برای آنلاین (ES = 0.44، متوسط) و هم برای تلفن (ES = 0.12، کوچک) کاهش یافت. 25 درصد (223 = n) از شرکت کنندگان برای پیگیری در دسترس بودند. پس از یک ماه تغییرات در رفاه و بار درک شده حفظ شد و برای شرایط آنلاین و تلفن ثابت ماند.

مشاوره کودکان در خط کمک-پشتیبانی تلفنی و پشتیبانی چت

مطالعه Fukkink و Hermanns (2009b) به طور تصادفی 110 رکورد را از پایگاه داده سوابق آنلاین و تلفنی Kindertelefoon هلند انتخاب کردند.

با این حال، 15 مورد از موارد به دلیل از دست دادن داده ها حذف می شدند. سوابق 53 مشتری آنلاین (84 درصد زن) و 42 مشتری تلفنی (77 درصد زن) در این مطالعه گنجانده شد. سن شرکت کنندگان از 9 تا 17 سال متغیر بود. میانگین سنی ذکر نشد شرکت کنندگان یک جلسه مشاوره داشتند. بلافاصله پس از آن، مشتریان افزایش رفاه را برای شرایط آنلاین (ES = 0.45، متوسط) و تلفن (ES = 0.40، متوسط) گزارش کردند. علاوه بر این، بار درک شده برای مشتریان آنلاین (ES = 0.36، کوچک) و تلفن (ES = 0.26، کوچک) کاهش یافت. تفاوت معنی داری بین گروه ها گزارش نشد.

روان درمانی اینترنتی ارائه شده توسط درمانگر از طریق چت برای افسردگی در مراقبت های اولیه

مطالعه کسلر و همکاران (2009) 297 بزرگسال انگلیسی مبتلا به افسردگی را انتخاب کرد که در پرسشنامه افسردگی بک (BDI) بیش از 13 امتیاز کسب کردند، که نشان دهنده افسردگی خفیف، متوسط ​​یا شدید است. بیش از دو سوم شدید بودند.

میانگین سنی شرکت کنندگان 36 سال و 68 درصد زن بودند. آنها به طور تصادفی به درمان چت آنلاین یا کنترل لیست انتظار اختصاص داده شدند. درمان شامل 5 تا 10 جلسه درمان شناختی رفتاری (CBT) بود که از طریق چت آنلاین طی 16 هفته انجام شد. هر جلسه حدود 55 دقیقه طول کشید. در 4 ماهگی، 62 درصد از گروه چت آنلاین درمان را طبق برنامه تکمیل کردند و داده ها از 76 درصد از گروه جمع آوری شد. در 4 ماهگی، میانگین امتیاز BDI گروه چت آنلاین از 32.8 (SD = 8.3) به 14.5 (SD = 11.2) کاهش یافته بود که تأثیر زیادی داشت (ES = 0.81). میانگین گروه کنترل از 33.5 (SD = 9.3) به 22 (SD = 13.5) کاهش یافت، اما هیچ اندازه تأثیری گزارش نشد. در 8 ماه، میانگین امتیاز BDI گروه چت آنلاین در 14.7 (SD = 11.6) ثابت بود که تأثیر زیادی داشت (ES = 0.70). میانگین گروه کنترل نیز در 22.2 ثابت باقی ماند (SD = 15.2).

مشاوره چت تلفنی و آنلاین برای جوانان

مطالعه کینگ، بامبلینگ، رید و همکاران (2006) مقایسه ای طبیعی از خدمات مشاوره آنلاین و تلفنی در خط راهنمای کودکان در استرالیا بود.

86 شرکت کننده در چت آنلاین (95٪ زن، M = 15.4 سال) و 100 شرکت کننده تلفنی (67٪ زن، M = 13.1 سال) وجود داشت. مشکلات ارائه گزارش نشد. شرکت کنندگان یک جلسه مشاوره از یک مشاور آنلاین یا تلفنی داشتند. بلافاصله پس از مداخله، پریشانی شرکت‌کننده، همانطور که توسط پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-12) اندازه‌گیری شد، برای هر دو گروه درمان آنلاین و تلفنی به طور قابل‌توجهی کاهش یافت (50/0 = eta مربع). یک اثر متقابل قابل توجه گزارش شد، که نشان می‌دهد مشاوره تلفنی تأثیر قابل‌توجه‌تری نسبت به مشاوره چت آنلاین دارد (جزئی eta مربع = 0.15).

رضایت مشتری و مقایسه نتیجه چت آنلاین و مشاوره حضوری

مطالعه مورفی و همکاران (2009) مقایسه ای طبیعی از چت آنلاین و مشاوره حضوری در Therapy Online و Interlock در کانادا بود. از 44 شرکت کننده آنلاین، 26 نفر دارای امتیاز ارزیابی جهانی عملکرد (GAF) بودند.

برای مقایسه، 101 امتیاز GAF چهره به چهره از پایگاه داده Interlock بازیابی شد. میانگین سنی شرکت کنندگان 42 سال و حدود سه چهارم آن زن بودند. مشکلات ارائه شده شامل استرس کاری، جدایی و طلاق، اضطراب و افسردگی و فرزندپروری بود. مداخله مشاوره خاص و تعداد جلسات مشخص نشده است. مشاوره توسط ترکیبی از مشاوران آموزش دیده و مددکاران اجتماعی ارائه شد. میانگین نمره GAF گروه مداخله آنلاین به طور قابل توجهی از 70.3 (SE = 1.5) به 77.8 (SE = 1.6) افزایش یافت.

با این حال، هیچ اندازه اثر داده شد. نمرات GAF گروه مقایسه چهره به چهره نیز از 67.6 (SE = 0.8) به 73.7 (SE = 0.8) افزایش یافت. هیچ اثر متقابل معنی داری بین زمان و روش درمانی گزارش نشد.

با وجود گسترش مشاوره چت آنلاین، کمبودی وجود دارد

مطالعات مربوط به اثربخشی درمان فردی و مشاوره انجام شده به صورت آنلاین از طریق چت همزمان. این بررسی سیستماتیک از ادبیات، شش مطالعه را شناسایی کرد که نتایج آنلاین فردی را ارزیابی می‌کردند. اگرچه تعداد مطالعات کم است، اما نتایج آنها امیدوار کننده است. هر شش مطالعه تأثیر مثبت قابل توجهی را از مشاوره چت آنلاین نشان دادند که دو مورد از آنها دریافتند که چت همزمان آنلاین فردی معادل کمک چهره به چهره است (کوهن و کر، 1998؛ مورفی و همکاران، 2009). یکی متوجه شد که بهتر از مراقبت از طریق تلفن است (Fukkink & Hermanns, 2009a). یکی که معادل سرویس ارائه شده از طریق تلفن بود (Fukkink & Hermanns, 2009b). یکی که بهتر از کنترل لیست انتظار بود (کسلر و همکاران، 2009). و یکی که موثر بود اما کمتر از یک سرویس ارائه شده با تلفن (King, Bambling, Reid et al., 2006)

به نظر می رسد چت آنلاین با وجود سرعت نسبتا آهسته جلسات و عدم وجود نشانه های چهره به چهره (مانند لحن کلامی، حالات چهره و زبان بدن) موثر باشد. این ممکن است به دلیل ناشناس بودن و نامرئی بودن باشد که می توان از طریق مکالمه متنی به دست آورد (Suler, 2010).

در طول چت آنلاین، کاملاً ممکن است که مشتریان ناشناس بمانند و بنابراین غیرقابل شناسایی باشند. این ممکن است به افراد کمک کند در مورد اشتراک‌گذاری کمتر آسیب‌پذیر باشند، زیرا آنچه می‌گویند را نمی‌توان به بقیه زندگی‌شان مرتبط کرد. مشتریان چت آنلاین نیز ممکن است از نامرئی بودن سود ببرند، یعنی مشتری نتواند مشاور را ببیند یا توسط او دیده شود. این ممکن است باعث کاهش انگ یا خجالت بدنی برای کمک گرفتن شود و به مراجعان اجازه دهد در جلسات مشاوره راحت تر و بیانگرتر باشند.

اگرچه این نتایج دلگرم کننده است، اما محدودیت های متعددی وجود داشت.

حجم نمونه به طور کلی کوچک بود، نرخ فرسایش در جایی که پیگیری وجود داشت بالا بود، و برای جلوگیری از شرکت‌کنندگانی که به دنبال درمان خارج از جمله دارو بودند، کنترل کمی انجام شد. علاوه بر این، مطالعات از نظر سن، مشکل ارائه شده، نوع مداخله یا تعداد جلسات همخوانی نداشتند. در حال حاضر، خدمات ارائه‌دهنده مشاوره و درمان چت آنلاین، به‌جای اثربخشی اثبات‌شده برای این روش خاص، به طور کلی بر شواهد حوزه‌های مرتبط، مانند مراقبت تلفنی و حضوری تکیه دارند. این به ویژه در این زمان در استرالیا به عنوان مهم است

دولت استرالیا اولین استراتژی سلامت روانی الکترونیکی خود را اجرا می کند و در طول 5 سال آینده 48 میلیون دلار بودجه برای خدمات پشتیبانی آنلاین برای کمک به پیشگیری از سلامت روان و مداخله زودهنگام فراهم می کند (وزارت بهداشت و پیری، 2011). تحقیقات بیشتری برای پشتیبانی از اجرای خدماتی مانند مشاوره وب کودکان و یا فضای الکترونیکی مورد نیاز است، و باید طرح‌های ارزیابی قوی در این طرح‌ها ایجاد شود تا به پایگاه شواهد کمک کند.

نتیجه گیری نهایی

این بررسی به طور آزمایشی از کارایی مشاوره و درمان چت آنلاین همزمان فردی پشتیبانی می کند. با این حال، شواهد فعلی مبتنی بر چند مطالعه اثربخشی در محیط‌های طبیعت‌گرایانه است و برای نتیجه‌گیری قطعی کافی نیست. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است و RCTها می‌توانند اضافه شوند. به دلیل اجرای سریع این رویکردها، نیاز فوری به بررسی دقیق اثربخشی انواع مختلف مداخلات درمانی ارائه شده از طریق روش‌های آنلاین وجود دارد.