ترس در کودکان

اکثر کودکان هنگام خواب با ترس هایی روبرو هستند. آنها در مورد هیولایی که در کمد پنهان شده، تمساحی که زیر تخت است یا  اسکلتی که پشت پنجره ایستاده نگران هستند. چنین تصاویر ترسناکی بخشی از دنیای درونی کودک است. هنگام شب زمانی که محرک ها و مشغولیت های روزانه رنگ می بازند، شاید توجه کودک به دنیای درونی و افکار و احساسات دلهره آوری که در طول روز زمینه آنها فراهم شده بود، جلب شود. نگرانی‌هایی درباره یک مدرسه جدید، جابجایی محل سکونت یا مشاجره والدین ممکن است در او ترس ایجاد کند. تاریکی زمان خواب نیز سبب می شود که او دچار احساس وحشت و آسیب پذیری بیشتری شود.

 گاهی ترس از هیولاها، جادوگر ها و دیگر چیزهای بد ریشه در خشم کودک دارد. بزرگسالان به ندرت شدت عواطف دوران کودکی خود را به خاطر دارند، خشم اغلب به شدت ادامه پیدا می‌کند. میزان آن، کنترل آن، و بروز آن در کودکان بسیار عمیق است. از آنجا که کودکان خود محورند گمان می کنند، والدین نیز همان احساس را نسبت به کارهایی که انجام می‌دهند دارند. کودکی که هنگام عصبانیت به دیگران صدمه میزند ممکن است اعتقاد پیدا کند که بزرگسالان قدرتمندی که اطرافش هستند، درست مثل هیولا ها آنقدر خشمگین می شوند که می توانند به او صدمه بزنند این یک وضعیت ترسناک است.

 از آنجا که یک کودک با وجود افکار خصمانه نسبت به والدین خود آسایش ندارد، ضمیر ناخودآگاه او احساساتش را نسبت به آنها یا هیولاها هدایت می کند. به جای اینکه فکر کند، “من خیلی از دست مامان و بابا ناراحت هستم.” فکر می‌کند، “مامان و بابا از دست من عصبانی هستند.” نتیجه این فرا فکنی می تواند ترس فزاینده از هیولاها و دیگر موجودات ترسناک باشد.

تصاویر ترسناک خاص که باعث ترس کودک می‌شود، می‌تواند از یک برنامه تلویزیونی، فیلم، قصه یا حتی تصویری از یک کتاب باشد. بعضی از والدینی که سعی می‌کنند با نشان دادن یک کتاب درباره هیولاهای خوب از ترس کودکشان بکاهند، شاید در واقع چیز دیگری را به او نشان می‌دهند که باعث ترس او می شود زیرا او نمی تواند تشخیص دهد چه چیزی واقعی است و چه چیزی غیر واقعی. به محض آنکه تصویر یک هیولا را می‌بیند، حتی اگر بی‌آزار باشد، شاید متقاعد شود که چنین موجودی وجود دارد. بنابراین بهتر است والدین اجازه ندهند کودک با کتاب‌ها، برنامه‌های تلویزیونی و فیلم های ترسناک سر و کار داشته باشد. اگر کودک تان به شما می گوید از هیولاها می‌ترسد، او را تسکین دهید. مثلاً بگویید گاهی بچه ها فکر می کنند هیولا واقعی است، اما من مطمئن هستم که این چیزها وجود ندارد. جای تو اینجا کاملاً امن است. مراقب باشید که او را مجبور نکنید که قبول کند ترس هایش نامعقول است و به ترس هایش با گفتن جمله ترسو نباش بی توجهی نشان ندهید. کودکانی که به آنها گفته شده ترس هایشان بی‌معنی است باز هم می ترسند، اما شاید برای این که مورد تمسخر قرار نگیرند یا خجالت نکشند آن را آشکارا بیان نمی‌کنند در عوض ممکن است گریه کنند، به والدین خود بچسبند یا اغلب خواب های ترسناک ببینند.

 کودکتان را تشویق کنید ترس هایش را بیان کند زیرا حرف زدن به او کمک می‌کند بر ترس هایش غلبه کند. ناتوانی در گفتن ترس ها گاهی سبب می‌شود آنها واقعی تر و وحشتناک تر به نظر برسند. می توانید از کودک تان بپرسید “هیولا چه کار می کند؟ شبیه چیست؟ می توانی تصویر آن را بکشی؟ فکر می کنی کجا آن را دیدی؟ چنین سوال‌هایی به شما کمک می‌کند درباره چیزی که کودکتان را ترسانده اطلاعات بیشتری به دست بیاورید. وقتی او ترسیده بهتر است مدت زمان بیشتر از شرایط عادی در کنار او بنشینید و هنگام خواب به او قوت قلب بدهید. شاید اگر ترس های دوران کودکی خودتان را به یاد آورید نسبت به این مسئله بردباری بیشتری به خرج دهید. آن زمان هم والدین تان به شما اطمینان خاطر می دادند ولی باز هم فکر می‌کردید چیز های ترسناکی در کمد لباس‌ها و زیر تخت پنهان شده اند.

 مهم نیست چقدر کنار کودکتان می نشینید، با او حرف می زنید یا او را دلداری می دهید؛ یادتان باشد که او راحت ترس هایش را کنار نمی‌گذارد. بهترین کمکی که می توانید به او بکنید آن است که همواره نزدیک او باشید تا به او قوت قلب دهید و او را آرام کنید.