مدیریت اضطراب
همه ما به طور طبیعی هر از گاهی نگران می شویم و می ترسیم. اما افراد مضطرب ممکن است ترس از چیزهایی را احساس کنند که برای دیگران غیرمنطقی به نظر می رسد . ارتباط با این نگرانی ها می تواند سخت باشد و در نتیجه، بسیاری از مردم نمی دانند چگونه به بهترین وجه به فردی که اضطراب دارد کمک کنند.
“مردم اغلب نسبت به افرادی که اضطراب را تجربه میکنند بیاعتنا هستند . شما در بیماری های پزشکی، می توانید علائم فیزیکی را مشاهده کنید. اما در اضطراب، شما لزوما نمی بینید که فرد با چه چیزی سر و کار دارد. بنابراین مهم است که نسبت به آنچه که فرد مضطرب تجربه می کند حساس باشید، حتی اگر برای شما منطقی نباشد”.
دیدن یک افردی از اعضای خانواده یا نزدیکانتان که هر روز دچار حملات پانیک و مواجهه با اضطراب می شود ناراحت کننده است، اما می توانید کارهایی برای کمک به آنها انجام دهید. این کار با شناخت نشانه های نگرانی بیش از حد و درک بهترین راه ها برای حمایت از آنها شروع می شود.
برای مشاوره با روانشناسان متخصص ما در امور مختلف مربوط به کودکان با ما تماس بگیرید. |
? علائم اضطراب را بشناسید
اختلال اضطراب، شایع ترین مسأله سلامت روان است و دانستن نشانههای اضطراب میتواند به شما کمک کند بفهمید کسی که در نزدیکی شماست چه افکار یا احساساتی را تجربه می کند . علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما می توان آن را به سه دسته تقسیم کرد:
1.علائم فیزیکی:
برخی از علائم فیزیکی که فرد ممکن است احساس کند عبارتند از:
احساس سبکی در سر
تعریق شدید
حالت تهوع
احساس عصبانیت و/یا بی قراری
تنگی نفس
اسهال
خستگی
2.افکار مضطرب کننده:
افراد مبتلا به اضطراب اغلب دارای الگوهای فکری خاصی هستند مانند:
باور به اینکه بدترین اتفاق خواهد افتاد
نگرانی مداوم
فکر کردن به همه یا هیچ چیز
تعمیم بیش از حد (ایجاد فرضیات کلی بر اساس یک رویداد واحد)
3.رفتارهای اضطرابی:
رفتارهای اضطرابی رایج عبارتند از:
?اجتناب از موقعیت ها یا رویدادهای ترسناک
?تلاش مداوم برای به دست آوردن اطمینان خاطر
? تحریک پذیری و ناامیدی در موقعیت های ترسناک
? اعمال اجباری (مانند شست و شوی مکرر دست ها)
کارهایی که نباید انجام دهید
زمانی که فرد مضطرب در موقعیت مضطرب کننده قرار می گیرد، دادن پاسخهای معمولی برای او مفید نیست. اقداماتی که باید در این شرایط از آنها اجتناب شود به قرار زیر است :
1.سعی نکنید باعث اجتناب فرد از موقعیت های مضطرب کننده شوید:
طبیعی است که هر فردی بخواهد به افراد مورد علاقه خود، برای اجتناب از موقعیت های مضطرب کمک کند و اورا دور نگه دارد. اما این راه حک برای از بین بردن نگرانی و اضطراب آنها مناسب نیست . گرچه در ظاهر این راه حل کمک کننده و جالب به نظر می رسد، در واقع یک راه حل مناسب و نتیجه بخش نیست، زیرا اجتباب از موقعیت، اضطراب را کاهش نمی دهد بلکه، بر روی مشکل سرپوش می گذارد و در طول گذشت زمان با این روش، اضطراب افزایش مییابد .
شما با تحت کنترل قرار دادن محیط و اصلاح رفتار یا محیط باعث ایجاد سازگاری فرد مضطرب با اضطراب خود می شوید واین رفتار منجر به تداوم و رشد اضطراب می شود. اجتناب از موقعیتهای دشوار به فرد فرصت نمیدهد که بر ترسهای خود غلبه کند و یاد بگیرد بر اضطراب خود مسلط شود. در عوض، دنیای آنها را کوچک وکوچکتر میکند، زیرا به دلیل اضطراب شدید کارهایی که می توانند انجام دهند، محدودتر و محدودتر میشود.
2.آنها را به اجباردر موقعیت های مضطرب کننده قرار ندهید
در مقابل نکته قبل، دقت کنید که هیچوقت فرد را به انجام کاری که از آن میترسد مجبور نکنید زیرا وارد کردن فشار به شخصی که آمادگی آن را ندارد، باعث صدمه زدن به فرد مضطرب خواهد شد.
برای حل این مساله بهتر است با کمک و راهنمایی یک درمانگر آگاه، راه های مدیریت اضطراب را آموزش دیده و این دلهره و اضطراب را با روش های حرفه ای و کارآمد به حداقل رساند . اون روش فرد را برای مدیریت بهتر احساسات خود آماده کرده و نیاز به حضور همیشگی شما برای کنترل اوضاع را از بین می برد. همچنین با کمک به او در مواجه شدن با ترسهای خود و با راهنمایی فردی با تجربه قدم به قدم باعث قدرتمند شدن آنها خواهید شد.
3.در مورد اضطراب مطالعه کنید و در مورد آن بیشتر بدانید
هرقدر اطلاعات و دانش شما در مورد موقعیت ها و احساسات فرد مبتلا به اضطراب بیشتر شود شما می توانید با همدلی و درک متقابل شرایط، به آنها در جهت بهزیستی کمک کنید و رابطه نزدیک و مناسبی با آنها برقرارکنید .
با عشق و پذیرش به احساسات آنها پاسخ دهید و میل به بهتر شدن را در آنها تقویت کنید.
به نکات زیر توجه کنید
1.اعتبار احساس آنها را زیر سوال نبرید:
با توجه به طیف وسیع افراد مبتلا به اضطراب، اتفاقات مختلفی می توانند آنها را مضطرب کند. گفتن جملاتی مانند «باورم نمیشود که به خاطر چنین چیز کوچکی حالت بد میشود» تجربه یک فرد را کماهمیت میکند. به جای استفاده از این جملات، از فرد بپرسید که چگونه می توانید در لحظات چالش برانگیز و مضطرب کننده از او حمایت کنید و در کنارش باشید.
چیزی که یک فرد را مضطرب میکند، ممکن است برای دیگری مهم نباشد. “اضطراب آنها لازم نیست برای شما و دیگران معنی داشته باشد، مهم این است که درک کنید آنچه که شخص تجربه می کند واقعی است و نیاز به توجه دارد.”
نکته: وقتی یکی از نزدیکان شما دچار حمله اضطراب میشود، تحمل شرایط و دست به کاری نزدن به شدت سخت است. اما توجه داشته باشید که در آن لحظه ، نمیتوانید کار زیادی برای کوتاه کردن مدت حمله یا کاهش قابل توجه شدت حمله پانیک انجام دهید.
کسانی که دچار حملات پانیک می شوند از فعالیتهایی که قبلاً از آنها لذت میبردند کنارهگیری میکنند، زیرا می ترسند که در هر شرایط و در حال هر فعالیتی دچار حمله اضطراب شوند . نگرانی خود را پنهان نکنید و با نزدیک شدن به او به روشی گرم و مثبت از او حمایت کنید و به او بگویید که متوجه تغییرات رفتاری خاصی شدهاید. سپس، با توجه به اینکه گفت وگو چگونه پیش می رود، بپرسید که برای مقابله با اضطراب خود به کمک یا حمایت نیاز دارند یا خیر.
?چه زمانی لازم است به دنبال کمک باشید
اگر اضطراب فرد مانع احساس مثبت در زندگی، تعامل در مدرسه، محل کار یا معاشرت با دوستان ، یا ایجاد مشکلاتی در خانه می شود، وقت آن است که به دنبال کمک حرفه ای باشید.
در صورت مقاومت به آنها یادآوری کنید که این فقط یک قرارملافات است و به این معنا نیست که او باید متعهد به درمان یا کار با یک درمانگر خاص باشد . این در واقع فقط یک بررسی اولیه ، مانند یک معاینه فیزیکی سالانه، برای سلامت روانی و عاطفی اوست.
? درمان های اولیه برای افراد مبتلا به اضطراب :
- درمان شناختی رفتاری (CBT)، که شامل یادگیری نحوه کاهش اضطراب و رویارویی با موقعیت های ناراحت کننده است.
2.مدیریت دارو با داروهای ضد افسردگی، که به خودی خود خوب عمل می کند، اما زمانی که با CBT همراه باشد، بهتر عمل می کند.
نکته: اگر فرد به درمان علاقه نشان داد در طول درمان، به او نشان بدهید که همچنان از او حمایت می کنید. از او بپرسید که چه کاری می توانید برای کمک به او انجام دهید آیا امکان اینکه در یک جلسه درمانی شرکت کنید تا برخی از مهارت ها را برای حمایت بهتر یاد بگیرید وجود دارد؟
نتیجه:
اگر نگران مدیریت اضطراب یکی از نزدیکان خود هستید، درمان زودهنگام مطلوب به نظر می رسد. هر چه مدت رسیدگی به وضعیت فرد مضطرب بیشتر طول بکشد و در وضعیت سلامت روانی یا جسمی او مداخله ای صورت نگیرد ، بهبودی سخت تر می شود.