چکیده:
هدف
هدف پژوهش تعیین رابطه رضایت زناشویی بر اساس سبک های دلبستگی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه با میانجی گری هیجان خواهی و ارایه الگوی ساختاری برای آن بود.
روش
روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به خانه‌های سلامت شمال تهران در سال ۱۳۹۷ بالغ بر ۱۸۵۴ نفر بود. با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای ابتدا تهران به ۴ منطقه شمال، غرب، شرق و جنوب تقسیم و با قرعه‌کشی منطقه شمال انتخاب شد. از بین ۲۳ محله نواحی ۱ و ۲ آن، ۴ محله ازگل، اراج، نیاوران و باغ فردوس و از هر خانه سلامت ۸۸ زن و در مجموع بر اساس نرم افزار سمپل پاور ۳۵۰ زن انتخاب شد. سپس پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ ۱۹۸۹، دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید ۱۹۹۰، طرحواره‌های ناسازگار اولیه یانگ ۱۹۸۸ و هیجانخواهی زاکرمن ۱۹۷۸ توسط آن ها تکمیل و داده‌ها با استفاده از معادلات ساختاری اسمارت پلاس تحلیل شد.
یافته‌ها
نتایج در سطح ۹۹ درصد اطمینان نشان داد که الگوی ساختاری می تواند رضایت زناشویی را بر اساس سبک دلبستگی (۶۲۴/۰= β) و طرحواره های ناسازگار اولیه (۶۹۳/۰-= β) با میانجیگری هیجانخواهی پیش‌بینی کند و از برازش مطلوبی برخوردار است. مسیر مستقیم سبک دلبستگی (۶۵۳/۰= β)، طرحواره‌های ناسازگار اولیه (۷۳۱/۰-= β) و هیجانخواهی (۵۹۴/۰= β) بر رضایت زناشویی معنادار و مسیر غیرمستقیم نشان داد که سبک دلبستگی (۵۳۲/۰= β) و طرحواره‌های ناسازگار اولیه (۵۶۱/۰-= β) با میانجیگری هیجانخواهی بر رضایت زناشویی شدت اثر مطلوبی داشته است.
نتیجه‌گیری
برای انسجام و خلق رابطه زناشویی مطلوب، می توان با شناخت هیجان های هریک از زوج ها، طرحواره‌های ناسازگار اولیه، نوع سبک دلبستگی و تقابل عناصر درون روانی آن ها، روابط زوج‌ها را بهبود بخشید.