زمینه و هدف
باورهای خودکارآمدی پایه اصلی و محور انگیزه انسان محسوب می شوند که با عوامل شناختی و انگیزشی مختلفی نظیر تنظیم هیجانات مرتبط است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش واقعیت درمانی گروهی بر تنظیم هیجان و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد.
روش ومواد
مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون-پس آزمون به همراه گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری این مطالعه را کلیه دانش آموزان دختر پایه نهم منطقه پنج استان تهران در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ تشکیل دادند. به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای چهار مدرسه برگزیده شد و از طریق اجرای پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی Sherer و پرسشنامه تنظیم هیجان Garnefski تعداد ۶۰ نفر بر اساس پایین ترین نمره انتخاب و به طریق واگذاری تصادفی در دو گروه ۳۰ نفری آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش واقعیت درمانی گروهی را دریافت کرد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۸ و با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.
یافته ها
یافته ها نشان داد تفاوت معناداری در سطح (۰۱/۰>P) در میانگین (انحراف معیار) نمرات خودکارآمدی تحصیلی گروه آزمایش در پس آزمون ۱/۲۶ (۲/۲) و پیگیری ۲/۲۶ (۲/۲) و هم چنین تنظیم هیجان در سطح (۰۵/۰>P) در پس آزمون ۳/۳۶ (۳/۳) وجود داشت اما میانگین نمرات تنظیم هیجان در مرحله پیگیری ۸/۳۴ (۱/۲) معنادار نبود.
نتیجه گیری
با توجه به نتایج به دست آمده، می توان از آموزش واقعیت درمانی گروهی به عنوان روشی مناسب و موثر در افزایش خودکارآمدی تحصیلی و تنظیم هیجان دانش آموزان در مداخلات درمانی و بالینی استفاده نمود.