واقعیت این است که در جامعه تصوری نادرست مبنی بر این وجود دارد که افراد معتاد هرگز نمی توانند اعتیاد را ترک کنند واین بیماری درمان پذیر نیست. اما تجربیات فردی من به عنوان مشاوراعتیاد نشان داده است که این باورهای غلط صحت ندارد.واقعیات می گویند که بیماری اعتیاد اگر درست درمان شودوبیماران به خوبی از سیستم حمایتی مناسب وبا انگیزه برخودار باشند ومورد باز پروری کافی قراگیرند نرخ بازگشت فرد بعداز سم زدایی وجلسات مشاوره در طول درمان ودوره نگهداری آن لزوما بالا نمی رود.
اما موضوعی که با اهمیت می باشد این است که در طول کار حرفه ای خود متوجه شدم برخی از بیماران به بعضی از شیوه های درمانی بهتر پاسخ میدهند وارتباط خوبی با آن برقرار می کنندوبرخی هم با شیوههای متفاوت دیگر،از درمان و ترک کردن در اردوهای معتادان گمنام و درمان با داروی متادون گرفته تا جدیدترین شیوه درمانی وجلسات مشاوره های روانشناختی که به همراه درمانگر اعتیاد انجام میشودوسم زدایی که درمورد آن در ادامه خواهیم خواند.
درمان اعتیاد بطور کلی به دو بخش درمان وابستگی جسمی (سم زدائی) و درمان وابستگی روانی تقسیم می شود . البته درمان وابستگی روانی مراحل جزئی تری را نیز شامل می شود ( از جمله مشاوره انگیزشی در ابتدای درمان که حداقل یکساعت بطول می انجامد و….) که در راستای یکی از بخشهای دوگانه فوق می باشند.درمان هایی که مبتنی بر گروه درمانی وخانواده درمانی وآموزش های پیشگیری از اعتیاد برای اعضا خانواده وخود فرد درحال ترک مصرف مواد مخدر ومحرک می باشد.
توجه بفرمایید هرروش درمانی ابتدا با بخش درمان وابستگی جسمی (سم زدایی) که انواع مختلفی دارد انجام میشود. پس اگر فردی وارد درمان های مشاوره ای روانشناختی میشود باید قبلا سم زدایی شده باشد .که آثارمصرف مواد جسم فرد خارج شده باشد که مدت زما ن زیادی نخواهد برد .
خب اینجا یک سوال پیش می آید چرا کسانیکه سم زدایی میشوند بعداز مدتی کوتاه امکان بازگشت مجددبه مواد مخدر را پیدا میکنند. این میتواند سوال خوبی باشد. در واقع بخش اصلی تر در درمان اعتیاد ،درمان روانشناختی آن است که نیاز به همراهی خود بیمار به طور مستمر به جلسات درمانی ومداخلات درمانی بر پایه خانواده دارد.
بله درمان اعتیاد یک درمان چند جانبه می باشد.اصولا برای درمان اعتیاد بیمار باید دارای شرایطی مانند: آمادگی بدنی کافی،داشتن انگیزه کافی برای درمان،وحمایت توسط اعضای خانواده واطرافیان باشد.
درپایان این مبحث می خواهم بگویم به عنوان یک درمانگر زمانی ایمان به درمان یک فرد مصرف کننده به مواد مخدر آوردم که مسئول یک مرکز کاهش آسیب اعتیاد گذری شدم یعنی کاربامعتادان خیابانی .روزیکه من در دفتر کارم عکس هایی را که تیم سیار مرکزجهت راهنمایی معتادان کارتون خواب برای تشویق به درمان درحین مصاحبه گرفته بودند نگاه میکردم ،تصویر پسر جوانی را دیدم که درحالت نشئگی وخوابیدن برروی صدها سرنگ آلوده ناشی از مصرف هروئین بود.از یکی از بهبود یافته ها ی مرکز درمانی پرسیدم ای عکس متعلق به چه کسی هست ؟ اورا می شناسی ؟گفت بله با او هم صحبت کردیم ونامه برای حضور در کمپ برای سم زدایی دادیم اما دیگه خبری از آن نشد با وجودیکه من سالها در مراکز درمان سرپایی هم کار کرده بودم با خودم گفتم گمان نکنم حتی صحبتهای تیم سیار مرکز را شنیده باشه.
چند روز بعد فردی وارد مرکز کاهش اسیب اعتیاد شد در حالی که یک جعبه شیرینی بدست داشت وارد سالن مرکز شد وبا لبخند چند دقیقه ای با ب همکار بهبود یافته مرکز صحبت کرد وبعد رفت.
بله آن همان پسر جوان بود که روی صدها سرنگ آلوده خوابیده بود دور ه
دوره در مان سم زایی را در کمپ های ویژه معتادان خیابانی طی کرده بود وبرای جلسات مشاوره انگیزشی ودرمان های دارویی مجدد به مرکز مراجعه کرده بود.
این ها را گفتم که بدانید همیشه امیدی هست. پس قدم اول با شماست . شما شبکه حمایتی خانواده وشما فرد وابسته به مواد مخدر ومحرک.
در مباحث بعد درباره شیوه های درمانی وسم زایی صحبت خواهم کرد. با مرکز مشاور ه مهستا همرا باشید.