اهمیت تربیت جنسی و نقش آن در پيشگيري از آزار جنسي كودكان

در خطر بودن همه کودکان و دشواری شناسایی فرد آزار گر دو واقعیت تلخی هستند که مسئله پیشگیری از آزار جنسی را به چنان کابوس و کار شاقی تبدیل کرده که برخی از والدین ترجیح می دهند، حتی درباره آن فکر و صحبت هم نکنند برای مقابله و حل این دو مشکل اساسی دو راهکار وجود دارد.

اول:  شناسایی شیوه کار فرد آزارگر

دوم: مجهز کردن کودکان به توانایی‌ها و مهارت‌های لازم برای شناسایی و اطلاع‌رسانی اولین نشانه های خطر.

 شناسایی مراحلی که فرد آزارگر برای رسیدن به هدف خود طی می کند، مرحله بسیار مهمی در پیشگیری از سوء استفاده جنسی است. آگاهی از این مراحل می تواند به والدین و اطرافیان به کودک کمک کند تا در هر مرحله متوجه خطر احتمالی شده و اقدامات لازم را انجام دهند.

 مرحله اول شناسایی و انتخاب کودک است و همانطور که قبلاً ذکر شد کودکانی که به هر دلیل از کمبود اعتماد به نفس، محبت و آرامش رنج می‌برند. مناسبترین و سهل الوصول ترین کودکان هستند. در مرحله دوم آزارگر شروع به ایجاد رابطه دوستانه با کودک می کند ابراز محبت، هدیه دادن، همبازی شدن، گوش دادن به حرف ها و درد دل ها و همدلی با ترس ها و نگرانی های کودک و بعد از این مرحله که طولانی ترین مرحله است، اصلی ترین قسمت آغاز می‌شود. در مرحله سوم آزارگر با ساختن رازها و پنهانکاری های دونفره نیت خود را پیش می‌برد. این رازها و حرف های خصوصی گرچه در ابتدا موضوعات مهمی به نظر نمی‌رسند و محدود به هدایای تولد، جشن ها، بازی ها و مسائل کودکانه هستند، ولی در واقع آزارگر در حال تقویت رابطه دوگانه خود با کودک است و تلاش می‌کند علاوه بر ارتقاء طبیعی سازی مفهوم رازداری بین دو دوست و پنهانکاری از والدین، میزان پایبندی، تعهد و رازداری کودک را امتحان کند. در مرحله چهارم دوستی و صمیمیت و نوازش به سطح دیگری کشیده شده و شامل گفتگو در مورد مسائل معمولاً ممنوعه خانواده ها مثل برهنگی و سوالات کودک درباره ازدواج و تولید مثل و رابطه جنسی می شوند. که عموما با بازی‌ها و تجربه های عملی هم همراه می‌شوند. ولی فرد آزارگر تا وقتی از وابستگی کودک به خود و رازداری او مطمئن نشود اقدام اساسی نمی‌کند. بعضی اوقات کودک به علت آموزش ها و پیام های واضح یا مبهمی که در خانه دریافت کرده متوجه غیر عادی بودن رابطه و لمس ها و بازی ها می شود، ولی هم به دلیل کمبود های بنیادین دیگری که دارد و هم به علت هدایا، توجهات، نوازش ها و احساس غروری که از دوستی با یک بزرگسال احساس می‌کند این رفتارهای غیرطبیعی را نادیده می‌گیرد. همین نکته کلیدی و ظریفی که کودک رفتار طبیعی را از رفتار غیر طبیعی تشخیص می‌دهد، راهکار دوم یعنی توانمندسازی، خود کودکان را به عنوان مهمترین و موثرترین شیوه پیشگیری از آزار جنسی برجسته و حیاتی می سازد. آموزش روشهای شناسایی و مقابله با آزار جنسی به کودکان خود از دو بخش زیربنایی و اساسی تشکیل شده است. یک بخش مربوط به شیوه های فرزندپروری والدین است. یعنی از آنجایی که والدین و هیچ فرد دیگری نمی‌تواند به صرف مشاهده رفتار محبت‌آمیز فرد بزرگسال با فرزند خود نسبت به نیت قضاوت درستی داشته باشد، پس بهتر است همواره به خاطر داشته باشند، که تنها منبع اطلاعاتی درست آنها فرزندان خودشان هستند. در نتیجه به صلاح همه است که کودک بتواند بدون نگرانی و با اطمینان خاطر از حمایت والدین همه کارهای روزمره خود را برای آنها تعریف کند و مطمئن باشد که درباره هر موضوع و اتفاقی می تواند به عنوان بهترین و مطمئن ترین مرجع به سراغ والدین خود برود. این اعتماد و اطمینان تنها در صورتی ممکن است که والدین از ابتدا رابطه محبت آمیز و صمیمانه با کودک داشته و حتی قبل از  بچه دار شدن نسبت به یادگیری روش های فرزندپروری اصول مذاکره و حل مسئله و روش های درست تشویق و تنبیه اقدام کرده باشند تا بتوانند از همان ابتدا رابطه والد فرزندی مناسبی ایجاد کنند. بخش دوم به آموزش مستقیم خود کودکان مربوط می‌شود.