رشد هيجاني کودک

آیا نوباوگان با توانایی ابراز هیجان های اصلی به دنیا می‌آیند؟ هیجان هایی که بتوان آنها را مستقیماً از جلوه‌های صورت تشخیص داد. مانند: شادی، علاقه، تعجب، ترس، خشم، غم و نفرت. اغلب پژوهشگران قبول دارند که تقریباً نشانه‌های همه این هیجان ها در اوایل نوباوگی وجود دارد. این هیجان ها به مرور زمان، نشانه های کاملاً سازمان یافته‌ای می‌شوند.

شادی: شادی ابتدا به صورت لبخند های نشاط آور و بعداً به صورت خنده های پرشور به جنبه های متعدد رشد کمک می‌کند. نوباوگان زمانی که مهارت های تازه ای کسب می کنند، لبخند می زنند و می خندند و به این طریق خوشحالی خود را از تسلط جسمانی و شناختی ابراز می کنند. لبخند، والدین را نیز ترغیب می‌کند که با محبت و تحریک کننده باشند، و از این رو کودک به دفعات بیشتری لبخند می زند. شادی، والدین و نوباوه را به رابطه صمیمی و حمایت‌کننده، متعهد می‌کند.

خشم  و ترس: نوزادان به انواع تجربه های ناخوشایند از جمله گرسنگی، اقدامات پزشکی دردناک، تغییرات در دمای بدن و تحریک خیلی کم یا خیلی زیاد  واکنش نشان می‌دهند. در ۲ ماه اول جلوه های زودگذر خشم هنگام گریه کردن نوزادان نمایان میشود. ممكن است بچه‌های بزرگتر نیز به انواع موقعیت ها با خشم واکنش نشان می دهند. ترس نیز مانند خشم در نیمه دوم سال اول نمایان می‌شود.

نوباوگان بزرگ تر معمولاً قبل از بازی با یک اسباب‌بازی جدید تردید نشان می‌دهند. نوباوگاني که سینه خیز می روند، ترس از ارتفاع را نشان می دهند. اما رایج ترین جلوه ترس، ترسی است که نوباوگان به بزرگسالان ناآشنا نشان می دهند و اضطراب غریبه نام دارد. بسیاری از نوباوگان و کودکان نوپا از غریبه‌ها بیمناک هستند. هرچند که این واکنش همیشه روی نمی‌دهد. اضطراب غریبه به چند عامل بستگی دارد: سرشت نوباوه، برخی بچه‌ها به طور کلی ترسوتر هستند. تجربه‌های گذشته با غریبه ها و موقعیتی که بچه و غریبه با هم مواجه می‌شوند.