اهمیت بازی در دوران کودکی

رویکرد های متعددی درباره بازی توسط پژوهشگران حوزه علوم رفتاری ارائه شده است و هر کدام از پنجره گسترده به آن نگاه کرده اند و هیچ رویکردی تا به حال آن را بی اهمیت و یا کم اهمیت جلوه نداده است. زیرا بازی؛ رشد، یادگیری، تخلیه ی هیجانی، شادمانی، اجتماعی شدن، قانونمندی و لذت را برای کودکان به ارمغان می‌آورد. فعالیت‌های بدنی مختلفی که در بازی ها وجود دارند، موجب تقویت حس تعادل، یکپارچگی حسی _ مغز، تقویت هوش و یادگیری و هماهنگی نیمکره چپ و راست مغز می‌شوند و این ارمغان ها موجب کارایی بیشتر پوسته خاکستری مغز و افزایش ارتباطات سیناپس های مختلف مغز شده و سرانجام تمام زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهند. لذتی که کودکان از بازی می‌برند، آنها را نسبت به یادگیری موضوعاتی که همراه بازی صورت می‌گیرند شرطی کرده، انگیزه و علاقه شان به دانستن و فهمیدن را افزایش می دهد.

بازی برای رشد کودک ضروری است. وقتی کودکی آزادانه بازی می کند، کنجکاویش ارضا می شود و نحوه استفاده از اشیا را فرا می‌گیرد، او برنامه‌ریزی و طبقه‌بندی را می‌آموزد، شروع به ارزیابی، پیشگویی، پرسش، کشف، دستیابی به نتایج و حل مشکلات می‌کند، و همچنین یاد می گیرد چگونه با همتایان خود تعامل کند و از رفتار افرادی که با آنها در ارتباط است تقلید کند. کودکی که بازی کردن او توسط بزرگسالان کنترل و هدایت نمی شود اعتماد به نفس پیدا می‌کند و به ندرت از شکست می ترسد.

بعضی از والدین اهمیت بازی را دست کم می‌گیرند و در عوض فکر می‌کنند فعالیت‌های آموزشی از پیش تعیین شده برای کودکان بهتر است. اما برای یادگیری به این فعالیت‌ها نیاز ندارد. والدین با توجه به علایق فرزندانشان، ایجاد فرصت‌های بازی، تهیه اسباب بازی ها و لوازم مناسب برای آنها به بهترین نحو ممکن آنها را در مسیر صحیح یادگیری قرار می‌دهند .