آیا ما ویژگی های خود را به ارث می بریم؟(شماره 2)

شاید برگشتن به این فرهنگ و توجه به ویژگی های منحصر به فرد هر انسان، ما را به فطرت طبیعی خود نزدیک تر کند،اینکه منظور از لاغر برای همه افراد یک شکل نیست، اینکه منظور ما از با هوش برای همه یک شکل نسیت چیزی که در دنیای پر از هیاهوی امروز گم شده(من که هستم؟بدون قیاس با دیگری)! و لازم است تفاوت انسان ها با هم در نظر گرفته شود مثل طبیعت که درختان همه زیبا هستند همه خواص خاصی دارند اما با هم فرق دارند، چیزی که در دنیای امروز مخصوصا بعد از رسانه های گروهی بسیار کمرنگ شده است و باعث می شود انسان های بی شماری در روی زمین بدون آگاهی از ویژگی های منحصر به فردی که خداوند فقط و فقط  به آنها عطا کرده از نداشتن شباهت حافظیشان با فلان نابغه از نداشتن شباهت اندامشان با فلان مدل از نداشتن شباهت صدایشان با فلان خواننده یا …….شاکی باشند و خودشان را دوست نداشته باشند و غیر جذاب و غیر دوست داشتنی بپندارند چیزی که به عنوان کلیشه ها برای جذابیت به ما القا می شود باعث می شود خیلی از افراد حتی برای گذاشتن عکس یا صدای خود در فضای مجازی خجالت بکشند در صورتی که آشنایی با چهار مزاج اصلی،ویژگی ها،توانمندی ها و قابلیتی که به هر کدام از این مزاج ها داده شده و به دیگری داده نشده چون جهان خلقت را مکمل ها ایجاد می کنند باعث می شود قدر تمام داشته های خود را بهتر بدانیم و هر چه که باشیم،با هر رنگ پوست و صورت و نژاد و صدا و چهره خود را ارزشمند بدانیم.

بزرگی می گفت:برای تصمیم گیری در میدان نبرد شما هم به فرماندهان خوش بین نیاز دارید هم به فرماندهان بدبین، چون هر کدام به مسائلی توجه می کنند که دیگری نمی کند.

به امید ایرانی سالم و جهانی سالم که تک تک ما سازنده ی آن هستیم.