نه به برچسب زدن!

یکی از اساسی ترین و اولین نکات در اتاق مشاوره نزدن (برچسب )به مراجع هست،شاید با زدن این مثال ها زدن برچسب واستون ملموس تر بشه فلانی خنگ،فلانی خیلی افسرده است و …،شما هیچ کدوم از این اشخاص رو نمی شناسید اما با برچسب(افسرده)یا (خنگ)مجموعه ای از قضاوت ها به ذهنتون می آید در صورتی که در علم روانشناسی و مشاوره معیارهای مشخصی برای افسرده بودن یا پایین تر بودن بهره هوشی از سطح متوسط وجود دارد،دقت در به کارگیری این واژه ها و داشتن معیارهای مشخص به دلیل این موضوع هست که استفاده از این واژه ها به دلیل معنا و مفهومی که هم برای مشاور و هم برای مراجع دارد باید طیق یکسری اصول تخصصی استفاده بشه اون هم در صورت نیاز تا برچسب الکی به افراد زده نشه.

چه بسیار افرادی که بهره ی هوشی متوسط یا حتی بالا دارند اما به خاطر اینکه دائم به آنها گفتن تو (خنگی) حتی جرات امتحان خیل از کارها رو ندارند یا انقدر میزان اضطرابش به خاطر برچسب خنگ بالا هست که واقعا راندمان کاریش می اد پایین و درست اون کار انجام نمی ده و مهر تایید می خوره که خنگ، درصورتی که بهره ی هوشیش رو داره اما اضطراب یا خودباوری پایینی داره .در مورد مزاج جبلی یا سرشتی هم این ممنوعیت برچسب گذاری وجود دارد، مخصوصا با دنیای تکنولوژی امروز که تا به فردی میگن شما (صفروای)(سودایی)(دموی) یا(بلغمی) اکثر افراد به اینترنت رجوع می کنند و با خواندن بعضی ویژگی ها شاد یا غمگین می شوند،احساس غرور می کنن یا حتی احساس خجالت یا منفی در مورد مزاج جبلی خودشون پیدا می کنند،مزاجی که به هر انسان ویژگی ها و توانایی هایی می ده که به مزاج های دیگه داده نشده و فقط لازم ما ازشون آگاه بشیم و تشخیص بدیم در کدوم شغل یا مهارت ما رو تبدیل به یک ستاره ی درخشان میکنه.

جالب که بدونیم اگر از واژه مزاج جبلی مثلا سودا برای فردی استفاده می کنیم به تعداد تمامی افراد سودایی در روی کره ی زمین ما سودایی های متفاوت داریم یعنی ما از یک طیف سوداوی صحبت می کنیم نه یک حالت واحد، برای همین تشخیص درست زمانی اتفاق می افتد که با فردی که متخصص علم مزاج شناسی هست مشاوره انفرادی داشته باشیم .